شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۸۵ مطلب در ارديبهشت ۱۴۰۰ ثبت شده است

 

 

خواست این دل برود تا حرم یار نرفت
 

هرچه گفتم که بُرو، این دل بیمار نرفت

 

گفتمش هست خریدار به بازار عمل
 

نیش خندی بِزَد و بر سَرِ بازار نرفت

 

محمود بهرامی

 

حیف مولا مردم کوفه تو را نشناختند
 

در غریبی بودی و آقا تو را نشناختند

 

مردم دوران تو جاهل، امیدی کِی بُوَد
 

مردم دوران آخر هم تو را نشناختند

 

محمود بهرامی

 

 

 

امیر قافله ی عشق، سید و مولا

 

اگر که اَمر کنی، عالمی به هم بزنیم

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

مادری دارم که چندی هست دوری کرده او
 

از دو پای چابُک و دستان نَرم و پُر تَوان

 

دست و پایش پینه بسته، روی ماهش چون کویر
 

سر چو کابین قطاری، سِیرِ او در آسمان

 

محمود بهرامی

 

هر چه تو بخشنده ای، من هم گناه آورده ام


عاشقی گم کرده راهم، رو به شاه آورده ام

 

هر چه می خواهی بِزن، اما مرانی از دَرَت
 

گر چه بد کردم، ولی اینجا پناه آورده ام

 

محمود بهرامی

 

 

گویم برای شما یک حکایتی


نه از زمان دور، که اکنون به حالتی

 

ساعت گرفته نام دری از بلاد شام

 
که از بهر شیعه ی حیدر دهد پیام

 

محمود بهرامی

 

 

 

ما را گدای آل علی آفریده اند

 

اما به غیر معصیت از ما ندیده اند

 

 

محمود بهرامی

 

ای همه باورم حسین

 

همیشه یاورم حسین

 

گریه ی من برای تو

 

عزیز داورم حسین

 

 

 

محمود بهرامی

 

باز هم در سَحری، نام تو بر لب آمد


بازهم خیره سری، سوی تو با تَب آمد

 

بازهم ذکر ثنا و صنم و صوت حَزین


این غلام قمر از، وادی هر شب آمد

 

محمود بهرامی

 

منم عبد فراری، آمدم باز


بر این درگاه نورانی، به صَد ساز

 

نِگر باز آمدم، یادم نمودی
 

اگر من آمدم، یادم تو بودی

 

محمود بهرامی

 

 

منتظر مانم کنون، تا گام آخر سَر رسد

 

یک چفیه، یک پوتین، آن دشمن صَهیون به دام

 

 

محمود بهرامی

 

 

کاروان راهی و من از خیل یاران مانده ام
 

از بهشتم رانده و در شوره زاران مانده ام

 

بوی سیبت پر شده در شهرمان اما چه حیف
 

کالی ام باعث شده بر شاخه ساران مانده ام

 

محمود بهرامی

 

 

خواب بودیم که کُشتند تو را، عیب از ماست
 

اینچنین گشت، که فرزند علی هم تنهاست

 

یادمان رفت، که امنیت ما از بَرِ توست
 

یادمان رفت که جای تو کنار آقاست

 

محمود بهرامی

 

 

وای از ما که به مسلخ ببرد سرداری
 

گاه ابلیس زمان، گاه سیاست داری

 

وسط معرکه را خوب نگر می بینی
 

که همان روبه پیر است، کُند مَکاری

 

محمود بهرامی

 

 

 

« بی حرم نیست کسی که حرمش سینه ی ماست »

 

همسرش حضرت حیدر، پسرش خون خداست

 

گرچه مخفی ست مزارش و از آن نیست خبر

 

زائرش حضرت عشق است، نه هر بی سر و پاست

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

 

صادقان و صالحان هر دو بُوند اهل بهشت

 

این سخن را مادرم زهرا به طومارش نوشت

 

 

محمود بهرامی

 

پدرم گفت که هر وقت زمین گیر شدی

 

یا علی گو و به پا خیز، از آن بر پایم

 

محمود بهرامی

 

 

عالم همه در وحشت و تاریکی محض است

 

« من عاشق آن رهبر نورانی خویشم »

 

 

محمود بهرامی

 

 

آن علمدار کوچک بابا

           چون که تنهایی پدر را دید

                          بند قنداق را گشوده و گفت

                                            من نمردم، هنوز اینجایم

 

 

محمود بهرامی

 

 

با لب تشنه به افطار صدایت کردم
 

 

تا سحر جان جهان چشم به راهت کردم

 

خوب دانم، که دو چشمان گنه آلوده
 

 

نشناسند تو را وَرنه نگاهت کردم


 

 

محمود بهرامی