خواست این دل برود تا حرم یار نرفت
هرچه گفتم که بُرو، این دل بیمار نرفت
گفتمش هست خریدار به بازار عمل
نیش خندی بِزَد و بر سَرِ بازار نرفت
خواست این دل برود تا حرم یار نرفت
هرچه گفتم که بُرو، این دل بیمار نرفت
گفتمش هست خریدار به بازار عمل
نیش خندی بِزَد و بر سَرِ بازار نرفت
حیف مولا مردم کوفه تو را نشناختند
در غریبی بودی و آقا تو را نشناختند
مردم دوران تو جاهل، امیدی کِی بُوَد
مردم دوران آخر هم تو را نشناختند
مادری دارم که چندی هست دوری کرده او
از دو پای چابُک و دستان نَرم و پُر تَوان
دست و پایش پینه بسته، روی ماهش چون کویر
سر چو کابین قطاری، سِیرِ او در آسمان
هر چه تو بخشنده ای، من هم گناه آورده ام
عاشقی گم کرده راهم، رو به شاه آورده ام
هر چه می خواهی بِزن، اما مرانی از دَرَت
گر چه بد کردم، ولی اینجا پناه آورده ام
گویم برای شما یک حکایتی
نه از زمان دور، که اکنون به حالتی
ساعت گرفته نام دری از بلاد شام
که از بهر شیعه ی حیدر دهد پیام
باز هم در سَحری، نام تو بر لب آمد
بازهم خیره سری، سوی تو با تَب آمد
بازهم ذکر ثنا و صنم و صوت حَزین
این غلام قمر از، وادی هر شب آمد
منم عبد فراری، آمدم باز
بر این درگاه نورانی، به صَد ساز
نِگر باز آمدم، یادم نمودی
اگر من آمدم، یادم تو بودی
کاروان راهی و من از خیل یاران مانده ام
از بهشتم رانده و در شوره زاران مانده ام
بوی سیبت پر شده در شهرمان اما چه حیف
کالی ام باعث شده بر شاخه ساران مانده ام
خواب بودیم که کُشتند تو را، عیب از ماست
اینچنین گشت، که فرزند علی هم تنهاست
یادمان رفت، که امنیت ما از بَرِ توست
یادمان رفت که جای تو کنار آقاست
وای از ما که به مسلخ ببرد سرداری
گاه ابلیس زمان، گاه سیاست داری
وسط معرکه را خوب نگر می بینی
که همان روبه پیر است، کُند مَکاری