فرصت دوباره _ رمضان

 

 

ممنونم از کریم، مرا گریه داده است

آآغوش بر گشوده به من هدیه داده است 

گفتم که میرود مَهِ خوب خدا چه حیف

دیدم شبی دوباره به ما فدیه داده است

 

افسوس - رمضان

 

افسوس که رفت آن مه خوب رمضانم

 

من هم که گنه کارِ گنه کار همانم

 

آخر شب قدر آمد و رفت، آن شب رحمت

 

بیچاره منم، عبد خطاکار زمانم

 

 

وداع - رمضان

 

لحظه های وداع مهمانی است
 

در تلاطم دلم چه طوفانی است

 

چهره ی عاشقان مست علی
 

یک تلائلو زِ نور ربانی است

 

خداحافظ - رمضان

 

خداحافظ ای ماه خوب خدا

چگونه شوم از حضورت جدا

 

خداحافظ ای گریه های سحر
 

نگر روسیاهم، مرا هم بخر

 

مولا جان - امام علی

 

حیف مولا مردم کوفه تو را نشناختند
 

در غریبی بودی و آقا تو را نشناختند

 

مردم دوران تو جاهل، امیدی کِی بُوَد
 

مردم دوران آخر هم تو را نشناختند

 

لیله ی قدر - رمضان

 

هر چه تو بخشنده ای، من هم گناه آورده ام

عاشقی گم کرده راهم، رو به شاه آورده ام

 

هر چه می خواهی بِزن، اما مرانی از دَرَت
 

گر چه بد کردم، ولی اینجا پناه آورده ام

 

غلام قمر - مناجات

 

باز هم در سَحری، نام تو بر لب آمد

بازهم خیره سری، سوی تو با تَب آمد

 

بازهم ذکر ثنا و صنم و صوت حَزین

این غلام قمر از، وادی هر شب آمد

 

عبد فراری - مناجات

 

منم عبد فراری، آمدم باز

بر این درگاه نورانی، به صَد ساز

 

نِگر باز آمدم، یادم نمودی
 

اگر من آمدم، یادم تو بودی

 

لب تشنه - رمضان

 

 

با لب تشنه به افطار صدایت کردم
 

 

تا سحر جان جهان چشم به راهت کردم

 

خوب دانم، که دو چشمان گنه آلوده
 

 

نشناسند تو را وَرنه نگاهت کردم

 

 

کمیل عاشقانه - رمضان

 

سحر یعنی مناجات شبانه
 

سحر یعنی کمیل عاشقانه

 

سحر یعنی رسیدن تا به جایی
 

که ناید بر زبانت جز الهی

 

میان رحمت - رمضان

 

 

ای خدا قلبم، میان چنگ دُشمن مانده است

صبر کردم بهر آزادی که اَمرش دست توست

 

کوششم چون مرد جنگی در میان معرکه است

نُصرت و آزادیش با من نباشد، دست توست

 

خلوت نامه - رمضان

 

شبی از شبهای بهشت

 

 

سلام بر دوست :

 

شب دوم ماه مبارک رمضان است.

 

 

رها از گناه - رمضان

 

دل رها از گناه و معصیت است

چه کسی در بَرِ تو زندانی است
 

قربانی من - رمضان

 

نفس خود را به زیر پا بنهم

منم و من برای قربانی است