امشب دلم به حال خودم قطعه قطعه شد
چون ماه خوب خدا رو به آخر است
دستم بگیر و گذر کن زِ هر گناه
آخر امید این دل مضطر، به حیدر است
یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)
طبقه بندی موضوعی
-
اشعار
(۴۰۵)-
بین الحرمین
(۴۰۴)
-
کلمات کلیدی
بایگانی
- خرداد ۱۴۰۳ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۴)
- تیر ۱۴۰۲ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۲۶)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۲۹)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۸۵)
- فروردين ۱۴۰۰ (۶۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶۳)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴۹)
- دی ۱۳۹۹ (۵۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها
تمام اهل دو عالم مدیحه گوی تو اند
تمام ارض و سَما محو ماه روی تو اند
شکاف خورد چُو دیوار کعبه از بَرِ تو
تمام جِن و بَشر هم ثنای گوی تو اند
دَمی که نور ولایت به کعبه داخل شد
تمام ظلم و سیاهی زِخانه باطل شد
مقام یافت همی کعبه از ولادت شَه
که بی ولایت او کعبه مُشتی از گل شد
در لحظه ی اتمام حج آن ختم مُرسَل
آمد برای حضرتش یک وحی مُنزَل
کَز بهر اکمال رُسُل، امر الهی
باید که رَه روشن شود، از هر تباهی
« مادرم فاطمه باشد... پدرم شاه نجف »
چون مدافع گشته نامم، جان خود دارم به کَف
یاد آن صوفی صافی باش هوش
چون که فرموده کلام حق به گوش
مرغ جَذبه چون شوَد پَرّان زِ عشق
پر زَند دل سوی صحرای دمشق
حیف مولا مردم کوفه تو را نشناختند
در غریبی بودی و آقا تو را نشناختند
مردم دوران تو جاهل، امیدی کِی بُوَد
مردم دوران آخر هم تو را نشناختند
به دور خشت و گل گشتن خطا گشت
مگر آن خشت و گل بیت خدا گشت
زمانی معتبر گردید گشتن
که خانه، زادگاه مرتضی گشت
سرتاسر هستی به شب و روز چو گردی
مانند علی، شیر خدا مرد نیابی
اولاد علی راه نجاتند بر این نار
قلبت چو به شیطان بدهی خانه خرابی
با یاد شما بی سر و سامان بشوم
با پای دلم وارد ایوان بشوم
در حال عجیب حضورتان حس بشود
بر شاه نجف دوباره مهمان بشوم
کاش وقت مردنم دستم به دامانت رسد
گر چنین باشد مرا دیگر چه حاجت، یا علی
