مدال افتخارم نوکری بر حضرت زهراست
که این سان نوکری شاهی من بر عالم بالاست
تپشهای دل و قلب و زبان هر لحظه می گویند
که اربابم به هر جایی فقط صدیقه ی کبری ست
یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)
طبقه بندی موضوعی
-
اشعار
(۴۰۵)-
بین الحرمین
(۴۰۴)
-
کلمات کلیدی
بایگانی
- خرداد ۱۴۰۳ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۴)
- تیر ۱۴۰۲ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۲۶)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۲۹)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۸۵)
- فروردين ۱۴۰۰ (۶۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶۳)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴۹)
- دی ۱۳۹۹ (۵۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها
من که می دانم مرا، آخر هدایت می کنی
لحظه ی تنهاییم،من را شفاعت می کنی
غربتت را بهر بابایت روایت می کنی
مادرم از ضربه ی، سیلی شکایت می کنی
در قنوتت گریه کردی از برای شیعیان
در سجودت خوانده ای عجل علی صاحب الزمان
فاطمه جان تو غریبی، تو غریبی، تو غریب
قدر تو هرگز نگنجد در زبان و در بیان
« کوچه های غربت و غم قحطی یک مرد بود »
روی مادر از هجوم وحشیانه، زرد بود
دست مولا در میان بندِ دشمن، سرد بود
نطفه ی آن جمع حاظر، نطفه ی نامرد بود
بگو محرم تو پیدا کردی ای دل
چرا اینگونه غوغا، کردی ای دل
بسوزی و بسازی با غم عشق
چرا رو سوی صحرا، کردی ای دل
دخت رسول مهربانی ناله ها کرد
آن داستان هتک حرمت بر ملا کرد
فرمود اینهایی که بر بالینم هستند
پهلو و دست و استخوانم را شکستند
مدال افتخارم نوکری بر حضرت زهراست
که این سان نوکری، شاهی من بر عالم بالاست
تپش های دل و قلب و زبان هر لحظه می گویند
که اربابم به هر جایی، فقط صدیقه ی کبری است
« مادرم فاطمه باشد... پدرم شاه نجف »
چون مدافع گشته نامم، جان خود دارم به کَف
« بی حرم نیست کسی که حرمش سینه ی ماست »
همسرش حضرت حیدر، پسرش خون خداست
گرچه مخفی ست مزارش و از آن نیست خبر
زائرش حضرت عشق است، نه هر بی سر و پاست
در راه عشق چه سر ها که داده ایم
ما زیر پای حضرت صاحب فتاده ایم
در سیر این عوالم و عقبا، بُوَد عیان
« مدیون لطف مادر این خانواده ایم »
بهترین لحظه همان، تنهایی ست
بهترین جای حرم، بی جایی ست
گوشه ای از حرمت گریان است
نوکری که لقبش زهرایی ست
