شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

 

 

 

من « کمیلم » رَهرو حیدر و فرزندش علی

 

شیعه باشد نام من، من را چه با جویای نام

 

 

محمود بهرامی

 

 

کبوترا یکی یکی                    

                                مدافع حرم شدن


از جمع این سینه زنا                       

                               یه عده عاشق کم شدن
 

محمود بهرامی

 

نکند یار زِ حال دل ما بی خبر است

 

نکند گریه برایش به سحر بی اثر است

 

نکند او برسد، ما به حضورش نرسیم

 

نکند ناله ی ما از غم او مختصر است

 

 

محمود بهرامی

 

 

اَندر دل عُشاق چُو گَردی به شب و روز

 

حتماً که نشانی زِ حرم، صحن و سرا هست

 

 

محمود بهرامی

 

 

خوب دانم دیدگانم نبوند لایق تو

 

با همین کوه گُنَه عاشقم و عاشق تو

 

دل من خسته شد از بی سر و پایی مولا

 

جان زهرا، شب جمعه تو کجایی مولا

 

 

 

محمود بهرامی

معصومه به دنبال رضا راهی طوس است

 

ماه علوی در پی آن شمس و شموس است

 

آید زِ مدینه به قم آن بی بیِ تنها

 

از این ادبش، مرقد او غرقه ی بوس است

 

 

محمود بهرامی

 

 

کاش دلم، کرب و بلایی شود

 

لایق دیدار و نوایی شود

 

لحظه ی دیدار، چه خوش لحظه ای ست

 

نوکرِ دَربار تو، شاهی شود

 

 

محمود بهرامی

 

 

آقا به خدا دیدنتان دیر بگشته است
 

این کودک نو پای زمان پیر بگشته است

 

آقا به خدا این دل ما خسته تنهاست
 

هر لحظه به یاد پسر حضرت زهراست

 

محمود بهرامی

 

 

پس نبینی هیچ کس را کمتری

 

وَ رنه با این دیدنت عصیانگری

 

اولیاء اندر حجاب و مخفی اند

 

بی نشان همچون امام مهدی اند

 

 

محمود بهرامی

 

 

همه درد و رنج و محنت
 

همه سختی و شقاوت
 

گَر از او ندیده باشی
 

به کجا رسیده باشی

محمود بهرامی

 

غرق گناه و آه و بی ارزش صدایی
 

یا رب نگاهی، گاه گاهی،گاه گاهی

 

من را ببین در مَستی دنیا گرفتار
 

افتاده در چاه و نباشد کُوره راهی

 

محمود بهرامی

 

 

 

وقت امتیاز دهی به بسیج
 

همه گویند، ما بسیجی ایم
 

وقت فتنه، زمان ماندن ها
 

چه کم اند، دوستداران بسیج

محمود بهرامی

 

 

 

چون که شیر علوی در دو جهان سَرور ماست

 

که چنین گفته که جای سگ و کَفتار اینجاست

 

 

محمود بهرامی

 

 

خواست این دل برود تا حرم یار نرفت
 

هرچه گفتم که بُرو، این دل بیمار نرفت

 

گفتمش هست خریدار به بازار عمل
 

نیش خندی بِزَد و بر سَرِ بازار نرفت

 

محمود بهرامی

 

حیف مولا مردم کوفه تو را نشناختند
 

در غریبی بودی و آقا تو را نشناختند

 

مردم دوران تو جاهل، امیدی کِی بُوَد
 

مردم دوران آخر هم تو را نشناختند

 

محمود بهرامی

 

 

 

امیر قافله ی عشق، سید و مولا

 

اگر که اَمر کنی، عالمی به هم بزنیم

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

مادری دارم که چندی هست دوری کرده او
 

از دو پای چابُک و دستان نَرم و پُر تَوان

 

دست و پایش پینه بسته، روی ماهش چون کویر
 

سر چو کابین قطاری، سِیرِ او در آسمان

 

محمود بهرامی

 

هر چه تو بخشنده ای، من هم گناه آورده ام


عاشقی گم کرده راهم، رو به شاه آورده ام

 

هر چه می خواهی بِزن، اما مرانی از دَرَت
 

گر چه بد کردم، ولی اینجا پناه آورده ام

 

محمود بهرامی

 

 

گویم برای شما یک حکایتی


نه از زمان دور، که اکنون به حالتی

 

ساعت گرفته نام دری از بلاد شام

 
که از بهر شیعه ی حیدر دهد پیام

 

محمود بهرامی

 

 

 

ما را گدای آل علی آفریده اند

 

اما به غیر معصیت از ما ندیده اند

 

 

محمود بهرامی