مجاورت شدن آقا برای من خواب است
« دلم خوش است به روزی که زائرت باشم »
یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)
طبقه بندی موضوعی
-
اشعار
(۴۰۷)-
بین الحرمین
(۴۰۴)
-
کلمات کلیدی
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۴ (۲)
- خرداد ۱۴۰۳ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۴)
- تیر ۱۴۰۲ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۲۶)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۲۹)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۸۵)
- فروردين ۱۴۰۰ (۶۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶۳)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴۹)
- دی ۱۳۹۹ (۵۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها
من که می دانم مرا، آخر هدایت می کنی
لحظه ی تنهاییم،من را شفاعت می کنی
غربتت را بهر بابایت روایت می کنی
مادرم از ضربه ی، سیلی شکایت می کنی
در قنوتت گریه کردی از برای شیعیان
در سجودت خوانده ای عجل علی صاحب الزمان
فاطمه جان تو غریبی، تو غریبی، تو غریب
قدر تو هرگز نگنجد در زبان و در بیان
« کوچه های غربت و غم قحطی یک مرد بود »
روی مادر از هجوم وحشیانه، زرد بود
دست مولا در میان بندِ دشمن، سرد بود
نطفه ی آن جمع حاظر، نطفه ی نامرد بود
هنگامه ی سرور علی؛ نغمه سر کنید
دریا رسیده تشنه لبان را خبر کنید
چون زینت پدر به جهان می زند قدم
شب های تیره را به نگاهش سحر کنید
یا رحمت للعالمین یا مصطفی
یا رسول الله
جان همه قربان تو
عالم همه بر خوان تو
ای مهربان، بابای ما
هستم فدا، در راه تو
بگو محرم تو پیدا کردی ای دل
چرا اینگونه غوغا، کردی ای دل
بسوزی و بسازی با غم عشق
چرا رو سوی صحرا، کردی ای دل
دخت رسول مهربانی ناله ها کرد
آن داستان هتک حرمت بر ملا کرد
فرمود اینهایی که بر بالینم هستند
پهلو و دست و استخوانم را شکستند
ای عاشقان علی این خبر رسید
« قائم مقام فاطمه آمد ادب کنید »
خواهید اگر سعادت دنیا و آخرت
از خواهر امام حسینم طلب کنید
کوچکترین فرزند تو جا مانده امسال
از اربعین و سفره اش، سهم اش نگهدار
خیلی دلش می خواست مهمان تو باشد
در سفره ای که شاه بانی گشته هر بار
« ما نسل به نسل در پناهت هستیم »
محتاج به یک لحظه نگاهت هستیم
از روز ازل تا به ابد هر لحظه
ما منتظر قائم راهت هستیم
« گفتم رضا و دلم تا حرم رسید »
آهوی دل دوباره به سمت شما رَمید
ای ضامن دلِ شکسته ی تنها ابالحسن
امضای حضرتی بشود سهم هر شهید
تمام اهل دو عالم مدیحه گوی تو اند
تمام ارض و سَما محو ماه روی تو اند
شکاف خورد چُو دیوار کعبه از بَرِ تو
تمام جِن و بَشر هم ثنای گوی تو اند
دَمی که نور ولایت به کعبه داخل شد
تمام ظلم و سیاهی زِخانه باطل شد
مقام یافت همی کعبه از ولادت شَه
که بی ولایت او کعبه مُشتی از گل شد
« زندگی را دوست دارم، رهبرم را بیشتر »
این سخن را مادرم گفته به گوشم پیشتر
وادی عشق و جنون و راه مردان پر خطر
شیر نر را در مسیر عاشقی، دل ریشتر
میهمان اعتکافت گشته و باز آمدم
بر در این خانه اکنون غرق عصیان آمدم
دومین روز است مولا گشته ام مهمان تو
یک نگاهی مهربان، آخر پشیمان آمدم
خانه ی حق چند روزی گشته ام مهمان تو
همچو جانم از تنم در رفتنم، جان می رود
تازه من خو کرده بودم بر تو و بر صاحبت
سومین روزم شده، سائل از این خان می رود