شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۴۰۷ مطلب با موضوع «اشعار» ثبت شده است

 

 

بارها گفته ام و باز به جرأت گویم


که گدا بر در بیت علی و زهرایم

 

گرچه لبریز زِ ظلم و ستم است این دنیا


چه کسی گفته که در هر دو جهان تنهایم

 

محمود بهرامی

 

 

 

دیده ی خود به گناه و به حرام آلودی

 


بی حیا در حرم یار تو مهمان بودی

 

 

نفس سرکش به کجاها که نرفت و ننشست

 


چقدر خوب که مولا زِ حیا دیده بِبَست

 

محمود بهرامی

 

 

 

دمی که از حضور تو


                   سیاهی شبانه رفت


                                  سلام بر تو می کند


                                                  طلوع فجر و آفتاب

 

محمود بهرامی

 

حجت حق، حضرت صاحب، ظهورت کی رسد

 

هر سه شنبه، با توسل، از خدا خواهم تو را

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

آمدم غرق گنه، چاره ی من دیدن تو

 

تو بیا تا که نگویند، که بیچاره شده

 

 

محمود بهرامی

 

 

نکند دوست دلش جای دگر باشد و من

 

هرچه فریاد کنم، پاسخی از او نرسد

 

 

محمود بهرامی

 

 

ای رفیق همگان، یک نگهی بر من کن

 

من همان خانه خرابم، تو نما آبادم

 

 

محمود بهرامی

 

 

نکند منتظری تا که بمیرم مولا

 

که دگر بین من و مرده چه فرقی باشد

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

دیدنت سخت شده، دیده ی من غرق گنه

 

خود بیا چشم مرا باز به من برگردان

 

 

محمود بهرامی

 

نسیم کربلا وزان

           زِ هر طرف به سوی ما
                              دوباره نوکری رسد

                                           به قصر بی بدیل شاه

 

 «می کشی مرا حسین»

محمود بهرامی

 

 

اگر خوابت، پریشان شد


 

                  مکانت کنج، ویران شد


                                       بچش طعم، اسیری را

 

«پدر جانم، پدر جانم
 ببین من کنج، ویرانم»

محمود بهرامی

 

 

ما خادمان حضرت موسی ابن جعفریم

 

مستان حیدریم و کنیزان کوثریم

 

هر لحظه بنگری، دل ما کربلایی است

 

خورشید و مه بِنِگَر، جمله اختریم

 

 

محمود بهرامی

 

 

با عشق و صد امید، بر این خانه آمدیم

 

در ذکر یا حسین، به عالم سرآمدیم

 

عالم همه فدای غم و روضه های او

 

نغمه سروده ایم؛ که آل محمدیم

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

قلب خود را من به آل الله ولایی می کنم

 

فاطمی چون می شوم، دل کربلایی می کنم

 

محضر آل محمد روز آخر چون رسم

 

مست احمد گشته و نغمه سرایی می کنم

 

 

محمود بهرامی

 

 

نفس، نفس، نفس
 به داد من برس
ببین فتاده ام
 به کنج این قفس

 

من که میخواهم، پر بگشایم


جامانده ای از، آن شهدایم


گرچه جا ماندم، ذکر تو خواندم


بی قرارم من، در رهت ماندم

 

 

ای حسین جانم، ای حسین جانم

محمود بهرامی

 

« من از کودکی عاشقت بوده ام »

 

زمانی به غفلت نیاسوده ام

 

من آماده ام بهر یاری دین

 

ضعیفم ولی مقتدایم ببین

 

 

محمود بهرامی

 

 

زمین منبع نور است و مطلعُ الانوار


اگر قدوم مبارک نَهی، بر این دل زار

 

نِگر که من بِنشسته، دوباره بر سر راه


بیا و با نِگَه خود، نِما مرا همراه

محمود بهرامی

 

بازهم میل من آن است که حیران بشوم

 

« از ره دور سلامی به تو و عباست »

 

محمود بهرامی

 

 

این دل مُدام اسیر غم شماست

 

آخر کجا دل مجنون من جداست

 

یک لحظه در حریم ابالفضل و لحظه ای

 

در تل زینبیه و گاهی به قتگاست

 

 

محمود بهرامی

 

ساقی امشب زِ شراب و مِی خود سیرم کن

 

پای آن سفره ی ارباب حسین پیرم کن

 

تا به هر کوی دگر، پر نزند این دل من

 

به همان مجلس عشاق، نمک گیرم کن

 

 

محمود بهرامی