جگر سوخته - امام زمان

 

 

 

بشنو این سخن از یک جگر سوخته است

سخن از لعل لب، زخم به هم دوخته است

 

حرف دل، حرف جگر خواندن مولاست بیا

« شیعه ی آل علی » یکه و تنها ست بیا*

خموش - امام زمان

 

 

 

صدای گریه ی عاشق، به گوش می آید

ببین زمین و زمان، در خروش می آید

 

به روبهان جهان، یک به یک بفهمانید

که خون حضرت مهدی به جوش می آید

دیدن سرور

 

 

 

چشمهایم که دگر باور دیدار نداشت

پلک هایم به شب و روز و سحر کار نداشت

 

لب فرو بسته و یک گوشه نشستم با عشق

سفره ی دل بگشودم و خریدار نداشت

نوکری - حضرت زهرا

 

 

مدال افتخارم نوکری بر حضرت زهر است

که این سان نوکری، شاهی من بر عالم بالاست

 

تپش های دل و قلب و زبان هر لحظه می گویند

که اربابم به هر جایی، فقط صدیقه ی کبری است

روضه - حضرت زهرا

 

 

روضه را بانی خدا و نذر آن با فاطمه است

مادر قد خم شده، ذکرش به جانها قائمه است 

 

کی کجا باشد خلاصی این بشر را از جهیم

جز محبی که شب و روزش به یاد فاطمه است

 

 

 

 

مادر - حضرت زهرا

 

 

 

بشنیده ام مادر زبابا رو گرفتی

از ضربت در دست بر پهلو گرفتی

 

برگو حسن در کوچه ها آخر چه دیده

گویا سراغ خانه را از او گرفتی

فابک للحسین

 

« وقتی دلت گرفت، فقط فابک للحسین »

 

چون جان به لب رسید، دگر یابن فاطمه

 

گل یاس - حضرت عباس

 

باز از ملکوت حرمت، عطر گل یاس

 

آید به مشام و دل عشاق به احساس

 

پرسند زِ تو از حرم مادرت ای دوست

 

آرام بپرسید ؟!   بر افروخته عباس

 

جهان رنجور - کرونا

 

این جهان رنجور گشته از وجود درد و غم

 

یک نظر زهرا نماید، هر غمی پر می کشد

 

دعای فاطمه - کرونا

 

درد بی درمان گره خورده است بر جان جهان

 

می رود بد تر از این هم با دعای فاطمه

 

شیعه - پاکستان

 

 

حرف دل، حرف جگر، خواندن مولاست بیا

 

شیعه ی آل علی یکه و تناست بیا

 

 

ناخدا - امام زمان

 

 

« خورشید من برآی که وقت دمیدن است »

 

حیدر چو ناخداست زمان رسیدن است

 

 

 

صد جنت - امام حسین

 

« هی عذاب می دهند، گنبد نشانم می دهند »

 

این چنین حالت به از صد جنت بی روی توست

 

ایل و تبار - امام حسین

 

این نوکری به درگه تو فخر عالم است

 

من نوکرم، به همره ایل و تبار خود

 

منت - امام حسین

 

« ارباب شدی، منت هر کس نکشم »

 

گر جان بستانند، دلم پس نکشم

 

عمر رونده - امام حسین

 

امسال اگر رَه ندهندم، چه کنم

 

گویند هنوز اسیر بندم، چه کنم

 

رویم سیه و موی سیاهم چون برف

 

با این گذر عمر رونده ام چه کنم

 

هواه خواه - امام حسین

 

« هواه خواه توام، دائم هوایت را به سر دارم »

 

حسین ارباب بی همتا، زِ دوری تو بیمارم

 

صدق - سردار حاجی زاده

 

 

صدق تو از صد شهادت برتر است، سردار من

 

گردنت باریکتر از موی گشته، ای امیر

 

نیستی تنها میان معرکه، ای اهل صدق

 

عالمی دیدند کردی، نفس سرکش را اسیر

 

 

 

سلیمانی حیدر

 

 

ای سپهبد، سلیمانی حیدر بر خیز

 

که علی در وسط فتنه ی دشمن تنهاست

 

 

 

خواب بودیم - سرداران

 

 

 

وای از ما که به مسلخ ببرد سرداری

 

گاه ابلیس زمان، گاه سیاست داری

 

گِله دارم زِ رفیقان، گِله ام از خودی است

 

که چرا چشم امید است به سَردَم داری

 

بازهم ناله زنان بر همگان می گویم

 

گر که خوابی برسد، پر بکشد سرداری