بهار می آید - امام زمان

 

« تو بیایی بهار می آید »

 

خوشی روزگار می آید

 

غم و غصه ز جمع ما برود

 

مستی پایدار می آید

باران بهاری

 

 

« مثل باران بهاری که نمی گوید کی »

 

به کویر دل من هم تو ببار ای جانا

 

 

جگر سوخته - امام زمان

 

 

 

بشنو این سخن از یک جگر سوخته است

سخن از لعل لب، زخم به هم دوخته است

 

حرف دل، حرف جگر خواندن مولاست بیا

« شیعه ی آل علی » یکه و تنها ست بیا*

خموش - امام زمان

 

 

 

صدای گریه ی عاشق، به گوش می آید

ببین زمین و زمان، در خروش می آید

 

به روبهان جهان، یک به یک بفهمانید

که خون حضرت مهدی به جوش می آید

دیدن سرور

 

 

 

چشمهایم که دگر باور دیدار نداشت

پلک هایم به شب و روز و سحر کار نداشت

 

لب فرو بسته و یک گوشه نشستم با عشق

سفره ی دل بگشودم و خریدار نداشت

ناخدا - امام زمان

 

 

« خورشید من برآی که وقت دمیدن است »

 

حیدر چو ناخداست زمان رسیدن است

 

 

 

درد هجرت

 

« درد هجرت چشم یعقوب دلم را کور کرد »

 

ای خدا اعمال من؛ من را زِ مهدی دور کرد 

 

مهربان بیا - امام زمان

 

 

« عمرم ز دیر آمدنت رفته رفته رفت »

 

 

ای رفته از دل و جان، مهربان بیا

 

 

ترک خورده دل - امام زمان

 

 

« این ترک خورده دلم وحشت این را دارد »

 

که رُخش را را زِ من خسته رُباید مهدی

 

من صدایش بزنم ناله ی پیوسته کنم

 

بازهم چهره به رویم نگشاید مهدی