شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۴۰۵ مطلب با موضوع «اشعار» ثبت شده است

 

 

ضعف جسمانی، توان راه رفتن را گرفت

 

این دل و جانم کبوتر گشته بر ایوان طلا

 

پای جسم من اگر لنگ است بهر دیدنت

 

بالهای معنوی پر می کشد سوی شما

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

اگر آتش به زیر پوست دارم

 

علی و آل او را دوست دارم

 

 

محمود بهرامی

 

 

« بر سر کوی تو هر شب عید قربان می شود »

 

آن زمان که مادرت با گریه مهمان می شود

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

به پا بوس خواهر رسیدم ولیکن
 

دلم تنگ ایوان و صحن و سرا شد

 

چو راهی شدم سوی دربارت ای شاه
 

کبوتر شدم، دل به تو مبتلا شد

محمود بهرامی

 

پدرم کرد نصیحت به من اندر سفری


که نمایان به وجودم سُخنَش مختصر است

 

جگر شیر نداری؛ سفر عشق مکن


پسرم این سفری هست که پُر دردسر است

محمود بهرامی

 

مدال افتخارم نوکری بر حضرت زهراست


که این سان نوکری، شاهی من بر عالم بالاست

 

تپش های دل و قلب و زبان هر لحظه می گویند


که اربابم به هر جایی، فقط صدیقه ی کبری است

 

محمود بهرامی

 

 

من خطا کرده ام پشیمانم

این چنین رو سیه نمی مانم

 

ای ضمانت کننده ی آهو

بنگر بر دو چشم گریانم

 

محمود بهرامی

 

 

عجب شوری به پا شد


                 شب عید ولا شد


                             رسیده کودکی، نامش


                                       علی موسی الرضا شد

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

نیمه نگاه تو مس را طلا کند

 

من در پناه پنجره ام یا ابالحسن

 

 

محمود بهرامی

 

 

ماه خون، ماه شهادت، ماه ایثار


مادر آمد قتلگه از بهر دیدار

 

پیکر بی سر میان قتلگاهی
 

ناله ی مادر، حسینم سر جدایی

 

محمود بهرامی

 

به خدا حال دل و قلب مرا می داند

 

آنکه در صحن و سرا و حرم ارباب است

 

محمود بهرامی

 

هر کس که داشت رفیقی به جز حسین 

 

در کربلا نداشت رفیقی به جز حسین

 

محمود بهرامی

 

 

نذر چشمان تو باشد کودک نو پای من

 

با دو چشم نافذت، هر لحظه او را یار باش

 

 

محمود بهرامی

 

 

امشب دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت

 

آیا شود که عیدی من کربلا شود

 

محمود بهرامی

 

 

چون که ماه رُخ تو در دو جهان جلوه نمود

 

ماه تابان زِ خجالت به رَهِ صحرا رفت

 

محمود بهرامی

 

 

 

دست بر سینه نشسته است به پابوسی تان

 

آن که روشنگر عالم بود از اِذن شما

 

 

محمود بهرامی

 

 

ای گل نو رسیده ام جان پدر کجاستی

 

نور دل و دو دیده ام جان پدر کجاستی

 

ببین که قد خمیده ام جان پدر کجاستی

 

ناز گُل شهیده ام جان پدر کجاستی

 

*****

 

طاقت من زِ تاب رفت جان پدر کجاستی

 

دیده ی من بر آب رفت جان پدر کجاستی

 

از پی تو جواب رفت جان پدر کجاستی

 

مادر تو به خواب رفت جان پدر کجاستی

 

*****

 

باز دو باره اشک و آه جان پدر کجاستی

 

غُصه ی مرد بی پناه جان پدر کجاستی

 

دو چشم مادرت به راه جان پدر کجاستی

 

بی تو جهان مثال چاه جان پدر کجاستی

 

*****

 

جان پدر کجاستی

 

 

 

محمود بهرامی

 

سَر به روی شبکه، به که چه خوش حالی بود

 

می شود بار دگر، تجربه ام این گردد

 

 

محمود بهرامی

 

 

گَر نبینم آن حریم کِبریایی جان دهم

 

جان مولا بار دیگر، این گدا را راه ده

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

ما را گدای آل علی آفریده اند

 

اما به غیر معصیت از ما ندیده اند

 

 

محمود بهرامی