ماه خون، ماه شهادت، ماه ایثار
مادر آمد قتلگه از بهر دیدار
پیکر بی سر میان قتلگاهی
ناله ی مادر، حسینم سر جدایی
بی کفن در زیر سم این ستوران
مادرت دیده تو را مولا حسین جان
لحظه ای کامد نشست شمرت به سینه
مادرت آنجا رسیده از مدینه
روی تل زینبیه، گفته خواهر
من بمیرم از برایت، ای برادر
یا حسین زینب دگر طاقت ندارد
بوسه بر رگهای ببریده گذارد
یا حسین مادر رسیده قد خمیده
گوید او خیز و نگر، ای نور دیده
آمدم بر پیکرت سازم نوایی
ای حسینم، نور چشمانم کجایی
