شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۴۰۴ مطلب با موضوع «اشعار :: بین الحرمین» ثبت شده است

 

 رجب اومد و دوباره
           دل من غرق صفا شد
                            ضربان قلب تنها
                                      ذکر حق ذکر خدا شد

 

محمود بهرامی

 

سرتاسر هستی به شب و روز چو گردی


مانند علی، شیر خدا مرد نیابی

 

اولاد علی راه نجاتند بر این نار


قلبت چو به شیطان بدهی خانه خرابی

 

 

محمود بهرامی

با یاد شما بی سر و سامان بشوم


با پای دلم وارد ایوان بشوم

 

در حال عجیب حضورتان حس بشود


بر شاه نجف دوباره مهمان بشوم

محمود بهرامی

 

کنج این خانه به مولا، مرا کاری هست

 

ای ملائک بروید، وقت چقدر تنگ شده

 

محمود بهرامی

 

کاش وقت مردنم دستم به دامانت رسد

 

گر چنین باشد مرا دیگر چه حاجت، یا علی

 

محمود بهرامی

 

گر سینه ی ما را بشکافند، ببینند

 

هر گوشه نشان از علی و فاطمه باشد

 

 

محمود بهرامی

 

پدرم گفت که هر وقت زمین گیر شدی

 

یا علی گو و به پا خیز از آن بر پایم

 

محمود بهرامی

 

امشب دلم مست علی ست
          تا صبح صادق با ولی ست
                    شوری در این دل منجلی ست
                                          جانم فدای مرتضی

محمود بهرامی

 

« مادرم گفته همیشه بدهم دل به علی »

 

زین سبب بوده که من عاشق مولا شده ام

 

محمود بهرامی

 

او مانده سمت کعبه رود یا که زاده اش

 

حتماً « دلیل لرزش قبله نما علیست »

 

محمود بهرامی

 

هر علی گفتن من سجده ی واجب دارد

 

عِطرِ ایوان نجف، غم زِ دلم بردارد

 

محمود بهرامی

 

 

 

این روزها که جهانی پی شفاست

 

ایران دخیل حضرت باب الهوائج است

 

محمود بهرامی

 

 

« ای جهان ریزه خور خوان عطای تو جواد »

 

جملگی کَون و مکان تحت لوای تو جواد

 

عالمی آمده پشت در الطاف شما

 

هر که را می نگرم گشته گدای تو جواد

 

 

محمود بهرامی

 

 

« محبوب ترین خلق جهان است جواد »

 

خادم به دَرَش پیر و جوان است جواد

 

او میوه ی قلب دل بابای غریبش

 

ای شیعه بدان خط امان است جواد

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

نکند یار زِ حال دل ما بی خبر است

 

نکند گریه برایش به سحر بی اثر است

 

نکند او برسد، ما به حریمش نرسیم

 

نکند ناله ی ما از غم او مختصر است

محمود بهرامی

 

 

 

« از ازل تا روز محشر دوستت دارم حسین »

 

 

خوش بُود آن دوستی را که دو سر بر پا شود

 

 

من گدای بی سر و پای و گنه کارم حسین

 

 

گر نگاهی بر من از سوی تو گردد، من شه ام

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

« تو فقط راه نجاتی »

                      تو فقط نور دلی

                                  پشت در آمده این دل

                                                       همه آرامش من

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

در تمام عالم و هستی کجا یابم قرار

 

« بیقراری هایم اینجا، رنگ آرامش گرفت »

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

طبیبی من نمی خواهم که تا هستی طبیب من

 

حبیبی من نمی خواهم که تا هستی حبیب من

 

تنم مجروح و قلبم گشته آزرده زِ ابلیسان

 

نصیبی من نمی خواهم که تا هستی نصیب من

 

 

محمود بهرامی

 

« کمیل » اینگونه فهمیده، در این دنیا در آن دنیا

 

کجا بهتر شود پیدا، حسین ارباب بی همتاست

 

محمود بهرامی