آهوی دلم باز هوای تو رو داره
با اِذن حضورت همه پاییز، بهاره
ای شمس و شموس، داعی طوس، گفتی از آن حِصن
این قلعه بجز عشق علی باب نداره
یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)
طبقه بندی موضوعی
-
اشعار
(۴۰۷)-
بین الحرمین
(۴۰۴)
-
کلمات کلیدی
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۴ (۲)
- خرداد ۱۴۰۳ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۴)
- تیر ۱۴۰۲ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۲۶)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۲۹)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۸۵)
- فروردين ۱۴۰۰ (۶۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶۳)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴۹)
- دی ۱۳۹۹ (۵۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها
ای امیر وطن عشق دلت با ما نیست
و به ظاهر همه گودند دلم زهرائیست
بس گنه کرده ام از خجلت تو می میرم
و به والله بدون تو مرا تنهائیست
من نه تنها، بلکه عالم آرزویش نوکری ست
لحظه ای جاروکشی، در صحن و ایوان طلا
« ای که هوای منی، بی تو نفس ادعاست »
مشهد تو خانه ام، جان و دلم کربلاست
« من به بوسیدن این پنجره عادت دارم »
دست بر سینه ام و عرض ارادت دارم
امشبی آمده ام ناله کنان در حرمت
حضرت عشق نگاهی، که کارت دارم
« لحظه ی آزردن تو دخترت پیشت نبود »
ناله ها بود که با چوب به بالا می رفت
تشت پر خون و سر خاکی و جامی زِ شراب
قد خمیده خواهری بود به زهرا رفت
دل به زینب داده ایم و جان فدای زینبیم
« تا نفس در سینه ها باقیست پای زینبیم »
« بر سرم یک اربعین جز نیزه و خنجر نبود »
بین سرها یک سری را دشمن تو بسته بود
فرق از هم واشده دارد گواهی می دهد
میهمانش بوده اندر کربلا، تیر و عمود
ساربان آهسته تر، من از سفر برگشته ام
بی برادر، بی پسر، بی همسفر، برگشته ام
با غمی محزون، دلی خونین جگر برگشته ام
با نوایی خسته و اشگ بصر برگشته ام