شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

تقدیم به همه ی جانبازان موجی

 

 

فقط من و تو باشیم

                    دیگه کسی نباشه

                                     نه حرف دنیا بیاد

                                                    نه دل زغم بپاشه

محمود بهرامی

 

 

در لیلة الرغائب

           چون نیست آرزویی

                          غیر از ظهور مهدی

                                      عجل علی ظهورک

 

 

محمود بهرامی

 

 

از زمانی که تو در علقمه، در سجده شدی

 

« هر که آمد به تماشای تو، در سجده فتاد »

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

« تویی حسین که بویت وزد به هر چمنی »

 

تو شمعی و تو چراغی و نور انجمنی

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

« هر شب دلم حوالی ایوان کربلاست »

 

مجنون شده است دل من دل نمی شود

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

« سلام می دهم از بام خانه سمت حرم »

 

جواب می دهد ارباب و من نمی فهمم

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

امشبی را که « کمیل » در حرمش مهمان است،

                                            مکن ای صبح طلوع

 

صبح فردا زغم دوری او گریان است،

                                            مکن ای صبح طلوع

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

هر چه گشتم به جهان در پی خوش نقشی عشق

 

« خوشتر از نقش تو در عالم تصویر نبود »

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

« مولا به من نظر کن، من حُرِّ بی پناهم »

 

بر حال من نگاهی، چون غرق در گناهم

 

 

محمود بهرامی

هنگانی که وسایل بهداشتی و ضروری مردم را احتکار کردند

 

 

 

فرهنگ ما چه شد، که به اینجا کشیده شد

 

ما رهروان حیدر کرار بوده ایم

 

 

محمود بهرامی

 

 

« اگر هادی تویی دیگر کسی گُمرَه نمی ماند »

 

بر این دل، دردها باشد که جز آقا نمی داند

 

بگو تا کی زِنَسل پاک تو سهمم شود دوری

 

که تا هجران بُوَد، یعقوب دلها کور می ماند

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

همه بیمار تو ایم و همه شب می خوانیم

 

که سحر یار غریبان، به جهان باز آید

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

بهترین لحظه همان، تنهایی ست

 

بهترین جای حرم، بی جایی ست

 

گوشه ای از حرمت گریان است

 

نوکری که لقبش زهرایی ست

 

محمود بهرامی

 

 

 

صبح زودی به حرم، گریه کنان امر فرج

 

تو بیایی و ببینند که صاحب دارم

 

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

دوستان، صاحب ما گمشده ؟! باور دارید

 

نه، که ما گمشده ایم، حضرت صاحب اینجاست

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

 

اول صبح زیارت چِقَدَر می چسبد

 

حرم حضرت ارباب و سلامی به ادب

 

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

دوستانم همگی، لایق دیدار تو اند

 

من بیچاره همیشه، پی قسمت باشم

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

یا رضا قهر مکن، بنده ی بد دل دارد

 

یک سحر، صبح، غروبی بطلب گوهرشاد

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

گامهایم استوار است، پیش رویم چون تویی

 

با حضورت رهبرم، این سینه دارد پرتویی

 

با خلوص نیت و با عشق و ایمان در رَهم

 

گو چه غم باشد مرا، مولا جلودارم تویی

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

امروز را من در ره عشق و جنونم

 

اندر میان کوچه ها در خاک و خونم

 

فردا که شد، یادی زِامروزم تو بنما

 

من شاهد « انا الیه راجعونم »

 

 

محمود بهرامی