« خوشا به حال خیالی که در حرم مانده است »
نه، خوش به حال دلی که خودش حرم باشد
یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)
طبقه بندی موضوعی
-
اشعار
(۴۰۷)-
بین الحرمین
(۴۰۴)
-
کلمات کلیدی
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۴ (۲)
- خرداد ۱۴۰۳ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۴)
- تیر ۱۴۰۲ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۲۶)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۲۹)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۸۵)
- فروردين ۱۴۰۰ (۶۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶۳)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴۹)
- دی ۱۳۹۹ (۵۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها
ای زائرِ نشسته میان حرم ببین
قلب شکسته ای به حرم جا نمانده است
گر یافتی میان حرم آن شکسته را
با دیگران مگو، که امانت سپرده ام
فقط من و تو باشیم
دیگه کسی نباشه
نه حرف دنیا بیاد
نه دل زغم بپاشه
از زمانی که تو در علقمه، در سجده شدی
« هر که آمد به تماشای تو، در سجده فتاد »
« تویی حسین که بویت وزد به هر چمنی »
تو شمعی و تو چراغی و نور انجمنی
امشبی را که « کمیل » در حرمش مهمان است،
مکن ای صبح طلوع
صبح فردا زغم دوری او گریان است،
مکن ای صبح طلوع
هر چه گشتم به جهان در پی خوش نقشی عشق
« خوشتر از نقش تو در عالم تصویر نبود »
« مولا به من نظر کن، من حُرِّ بی پناهم »
بر حال من نگاهی، چون غرق در گناهم
هنگانی که وسایل بهداشتی و ضروری مردم را احتکار کردند
فرهنگ ما چه شد، که به اینجا کشیده شد
ما رهروان حیدر کرار بوده ایم
« اگر هادی تویی دیگر کسی گُمرَه نمی ماند »
بر این دل، دردها باشد که جز آقا نمی داند
بگو تا کی زِنَسل پاک تو سهمم شود دوری
که تا هجران بُوَد، یعقوب دلها کور می ماند
همه بیمار تو ایم و همه شب می خوانیم
که سحر یار غریبان، به جهان باز آید
بهترین لحظه همان، تنهایی ست
بهترین جای حرم، بی جایی ست
گوشه ای از حرمت گریان است
نوکری که لقبش زهرایی ست
دوستان، صاحب ما گمشده ؟! باور دارید
نه، که ما گمشده ایم، حضرت صاحب اینجاست
