من و تو - خدا

تقدیم به همه ی جانبازان موجی

 

 

فقط من و تو باشیم

                    دیگه کسی نباشه

                                     نه حرف دنیا بیاد

                                                    نه دل زغم بپاشه

یادش بخیر اون روزا

                  تو سنگرا می شِستیم

                                  تنهای تنها بودیم

                                            دل رو به تو می بستیم

 

دلم می خواد دوباره 

                     اون روزا رو ببینم

                                    میان جبهه و جنگ

                                                       با شهدا بشینم

 

آی شهدا ببخشید

                 حال دلم خرابه

                              هرچی تو دنیا ساختم

                                                   دروغه و سرابه

 

کاشکی دوباره همت

               حال من و بپرسه

                                باکری بگه «قارداش»

                                                کارت خیلی درسته

 

اما گذشته حالا

                اینا همه خیاله

                              باشه گذشته باشه

                                                فراموشیش محاله

 

دوباره این دل من

             هوای کربلا کرد

                           تو مشهد شلمچه

                                            چه غوغایی به پا کرد

 

مردم همه با گریه

           داشتن نگام می کردن

                           از پشت سیمِ خاردار

                                          دوستام صِدام می کردن

 

دل و دادم به دریا

         رفتم تو میدون مین

                            یکدفه انفجار شد

                                             مهکم کبوندم زمین

 

زرین بهم می خندید

            عباس بهم نگاه کرد

                          حسین میون سنگر

                                            اسم من و صدا کرد

 

داشتم دیگه می رفتم

               به آرزوم رسیدم

                           دستم تو دست چمران

                                        هادی رو من می دیدم

 

درد سرم چه خوب بود

                گل و طبق آوردن

                           من و با شور و شادی

                                          سمت بهشت می بردن

 

یکدفه دیدم ارباب

              با مهربونی اومد

                           گفت زوده حالا بیای

                                             سرفه ی خونی اومد

 

دوباره دردام رسید

                بوی مدینه اومد

                                تو آمبولانس که بودم

                                                  تنگی سینه اومد

 

کاشکی می شد برم من

                    دیگه طاقت ندارم

                                   برم به پیش ارباب

                                                    برم پیش نگارم