« یک خیابان کرده مجنونم تو میدانی کجاست؟ »
جمعه شبها وعده گاه انبیاء و اولیاست
یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)
طبقه بندی موضوعی
-
اشعار
(۴۰۷)-
بین الحرمین
(۴۰۴)
-
کلمات کلیدی
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۴ (۲)
- خرداد ۱۴۰۳ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۴)
- تیر ۱۴۰۲ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۲۶)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۴۰۰ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۲۹)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۸۵)
- فروردين ۱۴۰۰ (۶۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۶۳)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴۹)
- دی ۱۳۹۹ (۵۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها
« زیر این پرچم و بیرق، شدم آباد حسین »
تا رسیدم به حرم، گشته ام آزاد حسین
لحظه ی دیدن آن صحن و سرا یادم هست
روح پر زد زِتن و گشته دلم شاد حسین
دردم این نیست که دوری شده است قسمت من
درد من ضرب لگدهاست که بر در می خورد
الهی بنده ات را بنده گردان
سیه نامه نشان، شرمنده گردان
چو شد شرمنده و نادم زِ اعمال
ترحم کن لبش پر خنده گردان
به دور خشت و گل گشتن خطا گشت
مگر آن خشت و گل بیت خدا گشت
زمانی معتبر گردید گشتن
که خانه، زادگاه مرتضی گشت
حاجی به حج گر از طریقت حیدر نظر کنی
با دل روی و زِ ظاهر حذر کنی
کعبه همیشه جای حضور است و اشک و آه
غافل شوی، گنه ات بیشتر کنی
آهوی دلم باز هوای تو رو داره
با اِذن حضورت همه پاییز، بهاره
ای شمس و شموس، داعی طوس، گفتی از آن حِصن
این قلعه بجز عشق علی باب نداره
ای امیر وطن عشق دلت با ما نیست
و به ظاهر همه گودند دلم زهرائیست
بس گنه کرده ام از خجلت تو می میرم
و به والله بدون تو مرا تنهائیست
من نه تنها، بلکه عالم آرزویش نوکری ست
لحظه ای جاروکشی، در صحن و ایوان طلا
« ای که هوای منی، بی تو نفس ادعاست »
مشهد تو خانه ام، جان و دلم کربلاست
