شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۴۰۵ مطلب با موضوع «اشعار» ثبت شده است

 

این جهان رنجور گشته از وجود درد و غم

 

یک نظر زهرا نماید، هر غمی پر می کشد

 

محمود بهرامی

 

درد بی درمان گره خورده است بر جان جهان

 

می رود بد تر از این هم با دعای فاطمه

 

محمود بهرامی

 

 

حرف دل، حرف جگر، خواندن مولاست بیا

 

شیعه ی آل علی یکه و تناست بیا

 

 

محمود بهرامی

 

 

« خورشید من برآی که وقت دمیدن است »

 

حیدر چو ناخداست زمان رسیدن است

 

 

 

محمود بهرامی

 

« هی عذاب می دهند، گنبد نشانم می دهند »

 

این چنین حالت به از صد جنت بی روی توست

 

محمود بهرامی

 

این نوکری به درگه تو فخر عالم است

 

من نوکرم، به همره ایل و تبار خود

 

محمود بهرامی

 

« ارباب شدی، منت هر کس نکشم »

 

گر جان بستانند، دلم پس نکشم

 

محمود بهرامی

 

امسال اگر رَه ندهندم، چه کنم

 

گویند هنوز اسیر بندم، چه کنم

 

رویم سیه و موی سیاهم چون برف

 

با این گذر عمر رونده ام چه کنم

 

محمود بهرامی

 

« هواه خواه توام، دائم هوایت را به سر دارم »

 

حسین ارباب بی همتا، زِ دوری تو بیمارم

 

محمود بهرامی

 

 

صدق تو از صد شهادت برتر است، سردار من

 

گردنت باریکتر از موی گشته، ای امیر

 

نیستی تنها میان معرکه، ای اهل صدق

 

عالمی دیدند کردی، نفس سرکش را اسیر

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

ای سپهبد، سلیمانی حیدر بر خیز

 

که علی در وسط فتنه ی دشمن تنهاست

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

وای از ما که به مسلخ ببرد سرداری

 

گاه ابلیس زمان، گاه سیاست داری

 

گِله دارم زِ رفیقان، گِله ام از خودی است

 

که چرا چشم امید است به سَردَم داری

 

بازهم ناله زنان بر همگان می گویم

 

گر که خوابی برسد، پر بکشد سرداری

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

انتقامی بگرفتند زِابلیسان سخت

 

رمز پیروزیشان یک کلمه، یا زهراست

 

 

وحشت افتاده به جان همه ی کرکسها

 

 

تازه این اول کار پسر مرجانهاست

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

چهره ی نورانیت با این لباس نوکری

 

آسمانی تر شده، ای آسمانی ماه من

 

 

محمود بهرامی

 

 

بوسه ی گرم تو بر چهره ی من سنگین است

 

تو کجایی قاسم، جان حسن زود مَرو

 

 

محمود بهرامی

 

تنها نبودی، جان فدا می کردم اینجا

 

پا در رکابت مانده ایم ما یبن الزهرا

 

 

محمود بهرامی

 

 

بعد از سلیمانی دگر ماندن حرام است

 

این قاسم است و شهد شیرینی به کام است

 

صد بار مُردن جای دارد، بعد از این مَرد

 

این منتقم، آماده ی امر امام است

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

تنها تر از همیشه شدی، کوه استوار

 

گوش دلم شنید، صدای غم تو را

 

خرده مگیر و مگو گریه ات زِ چیست

 

اشک دمادم دل من بهر کربلاست

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

تو که بی اذن علی، پلک به هم ننهادی

 

چه شده حال چنین راحت و آرام شدی

 

نکند اذن گرفتی و پر و بال زدی 

 

و چنین بود که بر سرخی خون خندیدی

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

 

اشک مظلومان درآوردی،

 

در آریم، اشک تو

 

منتظر باش ای ابوالفتنه

 

که سخت است، انتقام

 

 

محمود بهرامی