شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۴۰۷ مطلب با موضوع «اشعار» ثبت شده است

 

من مست وجودت شدم و عاشق مویت

افتاده دل زخمی من پای سبویت

 

پُر گشته مِی جام من از لعل لب تو

من ماندم و جام و هوسِ دیدن رویت

 

ای عاشق، عاشق کُشِ تنها به کجایی

دستان منِ خسته بلند است به سویت

 

خود جلوه کن ای شاه، مرا نیست امیدی

افتاده و خیزان بکشم خویش به کویت

 

من را بنگر خسته  و تنها و گنهکار

خُلق تو حَسَن باشد و صد حُسن به خویت

 

گویند تو حساس به نام قمر هستی

کامل شده مهتابِ سحر، آمده بویت

 

من تشنه ی دیدارم و دنبال نشانی

چون رود سرازیر شوم تا سر کویت

 

✍️ محمود بهرامی ۱۵ شعبان  ۱۴۴۶ ه ق
 
#امام_زمان
#شعر
#کمیل
#شعله_ای_زیر_خاکسترها
محمود بهرامی

 

یادتان هست که این چشم ترم گقت حسین

مادرم روضه گرفت و پدرم گفت حسین

 

روضه خوان از عطش و آب برایم می خواند

ناگهان در قَلَیان دور و برم گفت حسین

 

مات و مبهوت به دنبال صدا می گشتم

آسمان نور شد و ماه کرم گفت حسین

 

آنقدر ابر شدم تا به سحر باریدم

هم زبان با غم تو، درد سرم گفت حسین

 

سر شب حسرت دیدار مرا با خود برد

در سحر بود که آه سحرم گفت حسین

 

میل پرواز  کِشَد روح مرا سمت حرم

چون گشودم پر خود، بال و پرم گفت حسین

 

وقت رویا که مرا سمت حرم می بردند

دیدم آرام دِلِ، در به درم گفت حسین

 

✍️ محمود بهرامی
 ۱ رمضان ۱۴۴۶ ه ق
 
#شعر
#کمیل
#شعله_ای_زیر_خاکسترها
https://blog.ir/panel/sholeizirekhakestarha
محمود بهرامی

 

در کنار پَرِ پرستوها 

دلربایی نموده یک دختر 

گوشواره قلبی و زیبا 

صورتش چون نگین انگشتر 

 

 

محمود بهرامی

 

.
نفرتی در وجودشان جاری 

غرق وحشت زِ مرد میدانند

 

لاله ها را نموده رنگ شفق

تا که شیر از سگان بترسانند

 

محمود بهرامی

 

صبح ات سپید، ای که سیاهی چشیده ای

اندر فراق حضرت صاحب چه دیده ای

تو سر بلند به گوشه ی تاریخ در نوا

گرچه سکوت کرده ای و قد خمیده ای

محمود بهرامی

 

 

 

دل ما با فلسطین است                     آنها را نمی دانم

از این احوال غمگین است                   آنها را نمی دانم

 

به هر جا موشکی و کودکی و مادری در خون

دلم را داغ سنگین است                     آنها را نمی دانم

 

محمود بهرامی

 

شرحه شرحه سینه ام درد است و داغ

می کشد آخر مرا درد فراغ

هر کسی را راه در این راه نیست

عشق بازی می کند شاه چراغ

 

محمود بهرامی

 

امشب شنیدم یک چراغی را شکستند 

ما را چه غم شاه چراغان است اینجا 

در ذهن خود گفتم چراغی گشته خاموش 

گفتا غلط گفتی ، که مهمان است اینجا 

 

محمود بهرامی

محمود بهرامی

محمود بهرامی

 

اولین فاطمه هستی که حرم دار شدی 

چون برادر به سفر رفته تو بی یار شدی 

بین دیوار نماندی و به‌ سنگت نزدند 

در فراق رُخ محبوب،  گرفتار شدی 

 

محمود بهرامی

 

رضا اگر دعا کند، خدای من رضا شود

قسمت و روزی دلم، حریم کربلا شود

 

محمود بهرامی

 

مدال افتخارم نوکری بر حضرت زهراست 

که این سان نوکری شاهی من بر عالم بالاست 

تپشهای دل و قلب و زبان هر لحظه می گویند 

که اربابم به هر جایی فقط صدیقه ی کبری ست 

 

 

محمود بهرامی

 

بسی رنج بردم در این سال سی

جفاها نمودم به نفسم بسی

بدیدم گناهان خلقی سُترگ

کبیره گناهان خود را خَسی

 

محمود بهرامی

 

 

ممنونم از کریم، مرا گریه داده است

آآغوش بر گشوده به من هدیه داده است 

گفتم که میرود مَهِ خوب خدا چه حیف

دیدم شبی دوباره به ما فدیه داده است

 

محمود بهرامی

 

امشب دلم به حال خودم قطعه قطعه شد 

چون ماه خوب خدا رو به آخر است 

دستم بگیر و گذر کن زِ هر گناه 

آخر امید این دل مضطر، به حیدر است 

 

محمود بهرامی

 

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

از جنان درهای رحمت باز شد

 

محمود بهرامی

 

کافر دوباره تیغ برآورد و سَر گرفت

این سَرو قامتان زمان، شیعه بوده اند

 

محمود بهرامی

 

جهل بن سلاخ گردیده عیان

سر زند شمشیر کفر از شیعیان

این سکوت یک جهان است ای بشر

گاو داده شیر خود را پیشتر

 

محمود بهرامی

       من اشتباه کردم

                            عمرم تباه کردم

                                               در این دو روزه ی عمر

                                                                           خیلی گناه کردم

 

محمود بهرامی