شعله ای زیر خاکسترها

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

یادداشت های محمود بهرامی (کمیل)

شعله ای زیر خاکسترها

اهل قلم؛ نویسنده و شاعر

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
پیوندها

۶۳ مطلب در اسفند ۱۳۹۹ ثبت شده است

 

 

 

« کرده وابسته مرا حال و هوای حرمت »

 

ای فدای حرمت حال دلم طوفانیست

 

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

الهی بنده ات را بنده گردان

 

سیه نامه نشان، شرمنده گردان

 

چو شد شرمنده و نادم زِ اعمال

 

ترحم کن لبش پر خنده گردان

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

به دور خشت و گل گشتن خطا گشت

 

مگر آن خشت و گل بیت خدا گشت

 

زمانی معتبر گردید گشتن

 

که خانه، زادگاه مرتضی گشت

 

 

 

محمود بهرامی

 

حاجی به حج گر از طریقت حیدر نظر کنی

 

با دل روی و زِ ظاهر حذر کنی

 

کعبه همیشه جای حضور است و اشک و آه

 

غافل شوی، گنه ات بیشتر کنی

 

 

محمود بهرامی

 

 

آهوی دلم باز هوای تو رو داره

 

با اِذن حضورت همه پاییز، بهاره

 

ای شمس و شموس، داعی طوس، گفتی از آن حِصن

 

این قلعه بجز عشق علی باب نداره

 

 

محمود بهرامی

 

 

ای امیر وطن عشق دلت با ما نیست

 

و به ظاهر همه گودند دلم زهرائیست

 

بس گنه کرده ام از خجلت تو می میرم

 

و به والله بدون تو مرا تنهائیست

محمود بهرامی

 

 

ما را گدای آل علی آفریده اند

 

اما به غیر معصیت از ما چه دیده اند

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

من نه تنها، بلکه عالم آرزویش نوکری ست

 

لحظه ای جاروکشی، در صحن و ایوان طلا

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

« ای که هوای منی، بی تو نفس ادعاست »

 

مشهد تو خانه ام، جان و دلم کربلاست

 

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

 

سالها دل طلب دیدنتان را دارد

 

علم نو کری آل شما بر دارد

 

 

محمود بهرامی

 

سحر یعنی، مناجات شبانه

سحر یعنی، کمیل عاشقانه

 

محمود بهرامی

 

با عطر نسیم سحرت در دل شبها

 

فهمیده ام اندر سحرت هست ظفرها

 

محمود بهرامی

 

 

سر گذارم بر زمین

 

ای زمین نازنین

 

کس نیاید بر سرم

 

غیر از امیر المؤمنین

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

من خودم نآمده ام تا که خودم برگردم

 

تو کشاندی به حرم، اشک مرا می بینی

 

 

محمود بهرامی

 

 

« من به بوسیدن این پنجره عادت دارم »

 

دست بر سینه ام و عرض ارادت دارم

 

امشبی آمده ام ناله کنان در حرمت

 

حضرت عشق نگاهی، که کارت دارم

 

 

محمود بهرامی

 

 

به همان برف که بر گُنبد تو بوسه زده

 

بی قرار است دلم، صحن و سرا می خواهد

 

 

محمود بهرامی

 

 

باب الحوائج گشته ای دستم بگیری

 

دستان من  هم خالی و تنهای تنهام

 

 

محمود بهرامی

 

 

در این زمان که جهانی پی شفاست

 

دستان ما به دامن موسی ابن جعفر است

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

« لحظه ی آزردن تو دخترت پیشت نبود »

 

ناله ها بود که با چوب به بالا می رفت

 

تشت پر خون و سر خاکی و جامی زِ شراب

 

قد خمیده خواهری بود به زهرا رفت

 

 

محمود بهرامی

 

 

 

« زینب اسیر نیست، دو عالم اسیر اوست »

 

 دل خوش کنید، اگر دل به راه اوست

 

محمود بهرامی