اولین فاطمه هستی که حرم دار شدی
چون برادر به سفر رفته تو بی یار شدی
بین دیوار نماندی و به سنگت نزدند
در فراق رُخ محبوب، گرفتار شدی
رضا اگر دعا کند، خدای من رضا شود
قسمت و روزی دلم، حریم کربلا شود
مدال افتخارم نوکری بر حضرت زهراست
که این سان نوکری شاهی من بر عالم بالاست
تپشهای دل و قلب و زبان هر لحظه می گویند
که اربابم به هر جایی فقط صدیقه ی کبری ست
بسی رنج بردم در این سال سی
جفاها نمودم به نفسم بسی
بدیدم گناهان خلقی سُترگ
کبیره گناهان خود را خَسی
ممنونم از کریم، مرا گریه داده است
آآغوش بر گشوده به من هدیه داده است
گفتم که میرود مَهِ خوب خدا چه حیف
دیدم شبی دوباره به ما فدیه داده است
امشب دلم به حال خودم قطعه قطعه شد
چون ماه خوب خدا رو به آخر است
دستم بگیر و گذر کن زِ هر گناه
آخر امید این دل مضطر، به حیدر است
یا علی گفتیم و عشق آغاز شد
از جنان درهای رحمت باز شد
کافر دوباره تیغ برآورد و سَر گرفت
این سَرو قامتان زمان، شیعه بوده اند
جهل بن سلاخ گردیده عیان
سر زند شمشیر کفر از شیعیان
این سکوت یک جهان است ای بشر
گاو داده شیر خود را پیشتر
فخر جوانان این بُوَد، یا ایها الناس
دلبرترین زاده به مولایم، جوان است
من اشتباه کردم
عمرم تباه کردم
در این دو روزه ی عمر
خیلی گناه کردم