اهل ولا - امام محمد باقر

 

 

عطشی بود در این شهر بلا، واویلا

 

تشنه بودند همه اهل ولا، واویلا

 

عموی تشنه ی شش ماهه ی من در اینجا

 

چون به گریه طلبید آب زِ ما، واویلا

 

پدرش آمد و او را به بغل جایش داد

 

ناگهان تیر سه پر، گشت رها، واویلا

 

کودکان در عطش و حَسرت خود می دیدند

 

که علی را بِکشد زیر عبا، واویلا

 

حضرت ماه، به نِی گشته سوار، حیرانم

 

خود خورشید شده جلوه نما، واویلا

 

پای پر آبله بود و سر بی معجر بود

 

چشم ناپاک حرامی پِیِ ما، واویلا