مولای من علی و همه هستیم علی
مادر مرا به نوکریش پروریده است
« هر چه داریم همه از کرم عباس است »
غیرت و مردی و ایثار و ولایت داری
منتظر مانم کنون، تا گام آخر سر رسد
یک چفیه، یک پوتین، آن دشمن صهیون به دام
خواب بودیم که کشتند تو را، عیب از ماست
اینچنین گشته که فرزند علی هم تنهاست
یادمان رفت که امنیت ما از بر توست
یادمان رفت که جای تو کنار آقاست
چند روزی است جهان نام تو را می خواند
تو که اخلاص به حرف و عملت پا برجاست
« عمرم ز دیر آمدنت رفته رفته رفت »
ای رفته از دل و جان، مهربان بیا
دستها بسیار باشد از برای بوسه ها
بوسه هایم را کجا، من خرج دنیا می کنم
ای که می ترسی از این ویروس تا سر حَدّ مرگ
صاحب ویروس را هم می شناسی، جان من
نیمه شب جرعه ی آبی و سلامی از من
« تا خود صبح فقط خواب حرم می دیدم »
ظلم بر پا شده و خون زِ دو چشمان جاری ست
در جهان ظلم و ستم پاسخ هر بیداری ست
کربلا کعبه ی عشاق حسین ابن علیست
« و زیارت همه جا آخر شب می چسبد »
گریه های سحرم در حرمت کهنه دواست
و در این کهنه دوا ناله و تب می چسبد
« این ترک خورده دلم وحشت این را دارد »
که رُخش را را زِ من خسته رُباید مهدی
من صدایش بزنم ناله ی پیوسته کنم
بازهم چهره به رویم نگشاید مهدی
غصه ها دارد دل ما، عرض حاجت می کنیم
حضرت مولا، از این دوری شکایت می کنیم
اربعین گردیده و ما در میان خانه ایم
اینچنین رهبر بفرموده، اطاعت می کنیم